Dlaczego pies je kupę? Powodów jest wiele. Pies może szukać zainteresowania swoich właścicieli, którzy reagują na to co robi, właśnie gdy jest w trakcie zjadania odchodów, pies szuka w ten sposób atencji właścicieli, ang. attention-seeking behavior. Inny zaś może uważać kał za rarytas o niebywałych walorach smakowych i
Nie tylko wśród ludzi zdarzają się niejadki – nasze zwierzęta również mają prawo być osowiałe, przybite, mieć gorszy dzień, czy też mniejszy apetyt. Jeśli jednak pies ma problemy z jedzeniem niespodziewanie lub przez dłuższy okres czasu, warto zastanowić się co może mu dolegać! Bardzo wielu właścicieli psów przybywa do weterynarza właśnie z problemem braku apetytu u pupila – z czego może on wynikać? Pies nie chce jeść Każde zwierzę ma prawo do chwili słabości, jednak brak apetytu jest u psów raczej rzadko spotykany. Oczywiście, powody mogą być błahe, ale może to być również oznaka rozwijającej się, poważnej choroby. Dlatego też należy obserwować pupila i zgłosić się do weterynarza, gdy tylko coś nas zaniepokoi. A utrzymywanie się braku apetytu z pewnością jest czymś, co powinno niepokoić. Pies nie chce jeść suchej karmy Brak chęci zjadania suchej karmy nie musi być wcale oznaką choroby – i na pewno nią nie jest, jeśli pies zjada inne rodzaje pokarmu. Sucha karma nie każdemu zwierzęciu smakuje i z pewnością konieczna jest świeża woda, którą ową karmę można popić. Szczeniaki najpierw piją mleko i do zjadania suchej karmy muszą się stopniowo przyzwyczajać. Jeśli jednak pies jest już duży, a do tej pory nie zjadał suchej karmy, proces przyzwyczajania go do niej może być o wiele bardziej długotrwały. Nie jest to oczywiście niemożliwe, jednak wymaga cierpliwości – ale nie oznacza na pewno choroby. Pies nie chce jeść i jest osowiały Jeśli pies nie chce jeść, a dodatkowo widać, że niezbyt dobrze się czuje, może to już oznaczać nieco poważniejsze problemy – zdrowotne. Generalnie rzecz biorąc brak apetytu u psów jest wynikiem najczęściej tego, że są one wybredne (przyzwyczajone zostały do najlepszych kąsków i nie tkną tego, co im nie odpowiada), ale może również być oznaką złego samopoczucia. Dlatego też psy nie maja apetytu na przykład po szczepieniu, albo gdy zostają same (na przykład ich właściciele wyjeżdżają na wakacje). Jest też wiele innych sytuacji, które mogą sprawić, że zwierzę się wystraszy i będzie potrzebować czasu na dojście do siebie. Wbrew pozorom nawet podróż w nieznane – choćby z właścicielami – może być dla psów bardzo stresująca. Podsumowanie Jest wiele przyczyn, które mogą wywoływać brak apetytu u psa. Zwykle nie są to zbyt znaczące sytuacje i w końcu zwierzę zacznie jeść – najczęściej zatem nie ma się czym przesadnie niepokoić. Pies może być wybredny i liczyć na lepsze kąski, albo też stres może powodować, że nie chce jeść. Po pewnym czasie wszystko powinno minąć - na przykład pupil rzuca się na jedzenie, gdy tylko wraca z wakacji (albo wracają jego właściciele). Jeśli jednak brak apetytu utrzymuje się przez dłuższy czas bez wyraźnego powodu, może to wskazywać na problemy zdrowotne – na przykład lekkie zatrucie pokarmowe, niestrawność, czy też chorobę żołądka, albo wątroby. Warto więc ze wszystkimi wątpliwościami zgłaszać się do weterynarza odpowiednio wcześnie - on najlepiej doradzi, jak też zbada zwierzaka. Zaradzi dzięki temu kłopotom oraz uspokoi właściciela.
Czasami pies może zjadać własne odchody, ponieważ ciało nie wchłonęło wszystkich składników odżywczych z pożywienia. Zjadanie odchodów może być próbą „ponownego przyswojenia” tych składników. Jest to szczególnie możliwe w przypadku, gdy pies ma problem ze strawieniem jedzenia, a odchody wciąż zawierają wartości
Jakie są przyczyny zaparć u psa? Co robić, kiedy pies ma zaparcia? Czy od razu trzeba udać się do lekarza weterynarii, jeśli pies ma problemy z wypróżnianiem? Na te wszystkie pytania odpowiadam w poniższym artykule. Prawidłowo zbilansowana dieta jest kluczowa, jeżeli chodzi o zdrowie naszych psów. Piękna, lśniąca sierść, duża aktywność naszego pupila, apetyt, regularność wypróżnień, kał o odpowiedniej konsystencji, czy brak wzdęć i gazów świadczą o tym, że karma jest prawidłowo dobrana. A co dzieje się, gdy u psiaka pojawią się problemy żołądkowo-jelitowe, takie jak wymioty, biegunki czy zaparcia. I czym są te ostatnie? Zaparcie, zatwardzenie i obstrukcja to synonimy, które określają utrudnione oddawanie kału, zmniejszoną częstość oddawania kału, gromadzenie się kału w okrężnicy/prostnicy. A jak często pies powinien oddawać kał? Częstość wypróżniania u psa nie jest ściśle określona, jednak większość zwierząt oddaje kał co najmniej raz dziennie. Ponieważ wahania osobnicze są jednak stosunkowo duże, za nieprawidłowe powinno się uważać zmniejszenie częstotliwości wypróżnień, a nie ich liczbę. Opróżnianie u psa. Jak to działa? Czas opisać mechanizm wypróżniania u czworonożnych pupili. Skurcze odcinkowe mieszają odchody, pozwalają także na wydajniejsze wchłanianie zwrotne wody i regulację zawartości elektrolitów. Z tego powodu czas pasażu przez jelito się wydłuża. Ruch treści w kierunku doodbytniczym jest niewielki. Dopiero tzw. ruchy masowe, czyli obkurczanie się dużych fragmentów okrężnicy, przesuwają kał. Gdy masy kałowe przesuwane są do prostnicy, jej ściana ulega rozszerzeniu. Stymulowany na drodze łuku odruchowego zwieracz wewnętrzny zaciska się mocniej, co zapobiega oddawaniu kału. Do prostnicy dostaje się coraz więcej kału i ściana dalej ulega rozszerzeniu. Proces ten trwa do momentu, w którym osiągnięty zostaje poziom podrażnienia, wtedy następuje wydalenie kału. Wypróżnienie możliwe jest także przez świadome rozluźnienie zwieracza zewnętrznego i pracę tłoczni brzusznej. Przemieszczanie się kału podlega prawom parcia i oporu. Do zaparć dochodzi natomiast wtedy, kiedy ciśnienie okrężnicy, przy którym masy kałowe mogą być transportowane, jest mniejsze niż opór (np. prostnicy). Zatwardzenie u psa – przyczyny Jak już wiemy, ruch kału odbywa się w następstwie parcia i oporu. Zwiększenie oporu może mieć przyczyny pozaścienne oraz związane ze ścianą jelita lub jego światłem. Przyczyną zatwardzenia u psa mogą być: złamania miednicy, powiększenie prostaty, nowotwory miednicy/odbytu, przepuklina kroczowa, zwężenie okrężnicy, nowotwór okrężnicy/prostnicy, atrezja odbytu. Osobną grupą procesów powodujących zwiększony opór są stany bólowe związane z oddawaniem kału. Wypróżniając się, zwierzę odczuwa ból, stara się więc tego unikać. W takim przypadku zazwyczaj związane jest to ze schorzeniami krocza, takimi jak przetoki odbytu, zapalenie zatok przyodbytowych, ropień zatoki przyodbytowej, czy rany kąsane. Kolejną przyczyną zaparć mogą być ciała obce (kości, piasek, sierść), a nawet czynniki środowiskowe – np. brak spokoju przy oddawaniu kału. Obniżone ciśnienie w okrężnicy może pojawić się przy problemach nerwowo-mięśniowych, np. choroby odcinka L4-S3 rdzenia kręgowego, przy zespole końskiego ogona, wypadnięciu jądra miażdżystego, nowotworach oraz deformacjach – wady kręgosłupa, zapalenie zwojów nerwowych i nerwów okrężnicy. Kolejne przyczyny obniżonego ciśnienia w okrężnicy to przyczyny wewnątrzwydzielnicze, takie jak niedoczynność tarczycy, pierwotna nadczynność przytarczyc, czy nadczynność kory nadnerczy. Zatwardzenie u psa może pojawić się także przy podawaniu niektórych leków, takich jak leki antycholinergiczne, opiaty, środki kontrastowe zawierające siarczan baru. Zaparcia u psa – objawy Pies, który ma problem z oddaniem kału, jest z reguły niespokojny, domaga się częstszych spacerów, przyjmuje charakterystyczną postawę do oddawania kału, jednak albo wydala bardzo małą ilość suchego i twardego kału, albo w ogóle nic nie jest w stanie wydalić. Podczas tych czynności może piszczeć, stękać i denerwować się. Może zachowywać się nieswojo z powodu bolesnych skurczów brzucha, które powodują zaparcia u psa. Jak pomóc pupilowi? Jak widzimy, przyczyn zaparć może być bardzo wiele. Jeśli zauważysz, że Twój pupil ma problem z oddaniem kału, udaj się do lekarza weterynarii. Niektóre przyczyny zaparć są bardzo błahe i szybko wszystko wraca do normy, nawet bez pomocy specjalisty, jednak zdarza się, że problem jest dużo bardziej poważny. Zatwardzenie u psa – domowe sposoby Jak pomóc psu w domu, zanim udamy się do lekarza weterynarii? Zachęć psa do wypicia większej ilości wody Możesz dodać wodę do jego ulubionej mokrej karmy lub spróbować podać wodę doustnie za pomocą łyżeczki czy strzykawki – powoli, małymi porcjami, żeby nie doszło do zachłyśnięcia. Dodaj do jedzenia więcej błonnika Może to być ugotowany, razowy makaron lub ugotowane warzywa. Można też podać karmę komercyjną ze zwiększoną ilością błonnika lub dosypać błonnik w proszku do jedzenia. Podaj psu laktulozę Laktuloza jest niewchłanialnym środkiem przeczyszczającym, metabolizowanym przez bakterie okrężnicy do kwasu mlekowego i innych kwasów organicznych, które wywierają efekt osmotyczny i stymulują wydzielanie płynu okrężniczego i ruchy propulsywne. Laktuloza podawana jest w postaci syropu co 8-12 godzin w dawce 1-3 ml/kg doustnie. Efekt działania pojawia się po 6 godzinach od podania, a miejscem działania jest jelito grube. Laktuloza jest bardzo bezpiecznym lekiem, nawet w przypadku długotrwałego stosowania. Dodaj do karmy trochę oleju np. rzepakowego lub słonecznikowego To także powinno pomóc psu przy zaparciu. Pamiętaj, żeby nie dawać zbyt dużo oleju, aby nie doprowadzić do gwałtownego wydalania kału. Spróbuj podać psu czopek doodbytniczy Można je stosować jako zamiennik lewatyw. Niestety większość psów nie chce współpracować z właścicielem przy próbie aplikacji czopka do odbytu, co sprawia, że ich zastosowanie jest rzadkie. Jeśli pies nie protestuje, można podać mu 1-3 czopków pediatrycznych glicerynowych doodbytniczo. Jeśli żadna z tych metod nie podziałała, pies odmawia jedzenia i współpracy lub jeśli nie chcesz eksperymentować na własną rękę, udaj się z psem do lekarza weterynarii. Co na zatwardzenie u psa? Wizyta w gabinecie weterynaryjnym Lekarz weterynarii przeprowadzi dokładny wywiad, badanie kliniczne oraz rektalne. Niektóre zwierzęta wymagają do takiego badania sedacji. Podczas badania lekarz zwróci uwagę na okolicę odbytu – zatoki przyodbytowe, przetoki okołoodbytnicze, pierścień odbytowy, przebieg prostnicy, powierzchnię prostnicy, miednicę, prostatę i cewkę moczową. Kolejne badanie to badanie neurologiczne. W przypadku złego stanu ogólnego należy wykonać badanie krwi i moczu, czasem konieczne są także badania obrazowe. Jeśli jest taka potrzeba, lekarz weterynarii wykona lewatywę. Leczenie może być bardzo różne, wszystko zależy od przyczyny, która spowodowała zaparcia u psa. Profilaktyka. Co robić, kiedy problem nawraca i pies ma zatwardzenie? Jeśli u Twojego psa problem zaparć nawraca, ważne może być podawanie doustnych środków przeczyszczających, jednak ich działanie jest ograniczone. Żywienie bogate we włókno może pobudzić motorykę jelit, ponieważ przyspiesza pasaż treści jelitowej, zwiększa zawartość wody w kale, a także częstość oddawania kału. Można stosować celulozę, metylocelulozę lub babkę płesznik w postaci dostępnych bez recepty dodatków. Do leków pobudzających perystaltykę jelita grubego należy ranitydyna, nizatydyna. Warto też wybrać środki rozluźniające, takie jak laktuloza lub bisakodyl. Pamiętajmy, że przy takich przypadłościach jak zaparcia najważniejsza jest odpowiednia dieta i wartościowa karma dla dorosłych psów. Badania pokazują, że większą skłonność do zaparć mają psy karmione dietami domowymi – są to diety najczęściej niedoborowe, nieprawidłowo zbilansowane i ze zbyt małą ilością błonnika. Jak tego uniknąć? Warto dla swojego pupila wybrać odpowiednią karmę, która nie tylko zaspokoi jego apetyt, ale i zadba o jego samopoczucie.
Najczęściej jednak wiele psów je żwirek i odchody kotów bez żadnych objawów chorobowych lub drobnych objawów żołądkowo-jelitowych, takich jak luźny stolec. W przeważającej mierze psy wolą spożywać odchody, zdarza się, że zjadane są również mniejsze ilości ściółki z powodu bliskości. Jeśli wiesz, że zwierzę dostało
Karmę i akcesoria dla psa kup w e-sklepie Kakadu » Każdy pies liże swoje łapy. Zdarza się, że poczuje swędzenie bądź po prostu chce je wyczyścić. Problem pojawia się, gdy lizanie przybiera na częstotliwości i intensywności, a zwłaszcza gdy towarzyszy mu przygryzanie. Co może być przyczyną takiego zachowania? Kiedy trzeba się martwić się o łapy psa Jeśli nasz pupil często liże i gryzie swoje łapy, dokładnie się im przyjrzyjmy. Sprawdźmy, czy na skórze obecne są jakiekolwiek niepokojące objawy, takie jak zaczerwienienie, zdarty bądź wysuszony naskórek, krostki, guzki, rany, strupy. A może dostrzeżemy wbite między palcami bądź w poduszkę ciało obce, złamanego pazura bądź kleszcza. Bez względu na to, czy coś zauważymy, czy nie, konieczna jest wizyta u weterynarza. Gryzienie łap może być symptomem poważnych chorób. Powody gryzienia łap Jeśli powodem takiego zachowania nie jest wbite w skórę ciało obce czy kleszcz, wówczas przyczyn trzeba szukać gdzie indziej. Lizanie i gryzienie łap może wiązać się np. z alergią pokarmową. W takim przypadku specjalista może doradzić wprowadzenie diety eliminacyjnej, opartej na jednym produkcie, np. mięsie indyczym, i uważne obserwowanie, czy objawy ustępują. Jeśli tak – to dowód na to, że u podłoża gryzienia łap leży uczulenie, i wtedy konieczne będzie stopniowe wprowadzanie kolejnych produktów, tak aby stwierdzić, który rodzaj pokarmu jest źródłem alergii. Karma hipoalergiczna dla psa Nadmierne skupienie uwagi na łapach może być również efektem grzybiczej lub bakteryjnej infekcji skóry bądź rezultatem obecności pasożytów (np. świerzbowca bądź nużeńca). W celu postawienia diagnozy weterynarz zazwyczaj przeprowadzania analizę zeskrobin (zeskrobanej skóry do pierwszej krwi), czasem wykonywane jest także badanie krwi. W przypadku potwierdzenia – wdrożone zostaje odpowiednie leczenie farmakologiczne. Kolejną przyczyną, którą warto wziąć pod uwagę, szczególnie u starszych psów, są zmiany zwyrodnieniowe w obrębie łap, będące przyczyną bólu. Lekarz może wykonać wówczas badanie RTG. Nie należy lekceważyć również innej możliwej przyczyny: nadwyrężenia kręgosłupa szyjnego, np. na skutek zbyt silnego szarpania za smycz. Tego typu urazy mogą skutkować osłabionym czuciem w obrębie łap. Dość często zdarza się, że lizanie i gryzienie łap związane jest z zaburzeniami w sferze psychicznej psa, zazwyczaj o podłożu nerwicowym bądź depresyjnym. Gryzienie staje się więc natręctwem, które przynosi naszemu pupilowi chwilowe ukojenie, pomaga uwolnić nagromadzone emocje i stres. Być może jest to rezultat nudy. Zastanówmy się, czy zapewniamy psu odpowiednią dawkę ruchu i wspólnej zabawy. Jeśli więc weterynarz wykluczy podłoże somatyczne nawyku lizania i gryzienia łap, należy skonsultować się z psim behawiorystą. W przypadku gdy na łapach obecne są rany, lekarz może zalecić noszenie przez psa kołnierza, aby zapobiec dalszemu podgryzaniu i umożliwić ich zagojenie. ↓ PREPARATY DO PIELĘGNACJI PSICH ŁAP ↓ Zdjęcie: Zapisz się do newslettera, a otrzymasz 5% rabatu na zakupy! Super oferty e-sklepu Kakadu na Twój email atrakcyjne wyprzedaże ♥ wyjątkowe promocje ♥ kody rabatowe Profil autora na Google+ Powiązane artykuły
Wystarczy wówczas, że pojawi się najmniejszy bodziec wyzwalający reakcję lękową, a pies całkowicie przestanie reagować na nasze komendy. Do takich bodźców należą m.in. burza, fajerwerki czy inne głośne dźwięki jak klakson samochodowy. Sytuacja jest o tyle kłopotliwa, że wystraszony pies podczas ucieczki biegnie na oślep.
Z historycznego i ewolucyjnego punktu widzenia jest to zachowanie naturalne, psy żyły na obrzeżach ludzkich osad, gdzie żywiły się odpadami i ludzkimi odchodami stanowiącymi wciąż źródło substancji odżywczych. Suki zjadają odchody swoich szczeniąt, by oczyścić gniazdo, jest to w pełni naturalne zachowanie, któremu możemy starać się zapobiec, ubiegając je w sprzątaniu po młodych psiakach. Zjadanie własnych odchodów zdarza się w przypadku psów karanych za załatwianie się w domu, warto wtedy zmienić stosowane metody w nauce czystości. By pies w czasie spacerów nie korzystał z takich brzydko pachnących stołówek, musimy przede wszystkim nauczyć go komendy oznaczającej dla niego porzucenie interesującego go obiektu (np. „zostaw”, „nie rusz”). By komenda zadziałała w takim przypadku, musi być wcześniej naprawdę dobrze przećwiczona w różnych warunkach. Zanim osiągniemy ten etap, w miejscach wysokiego ryzyka nie spuszczamy psa ze smyczy, możemy używać długiej linki, by mieć go cały czas pod kontrolą. Jeśli psu spuszczonemu ze smyczy zdarzy się znaleźć śmierdzący „skarb”, nie biegniemy w panice w jego kierunku, starajmy się go entuzjastycznie zachęcić do przyjścia do nas (tu przydałaby się też dopracowana komenda przywołująca psa), możemy zacząć uciekać lub udawać, że znaleźliśmy właśnie coś bardzo w domu poza psem mieszka kot, pomyślmy nad takim ustawieniem kociej kuwety by była łatwo dostępna dla kota a zupełnie poza zasięgiem psa. Zjadanie kocich odchodów nie zaszkodzi psu ale zjedzenie sztucznego silikonowego żwirku może już mieć gorsze ze sobą wyjątkowo pożądane przez psa smakołyki, by odejście od znaleziska okazało się dla niego naprawdę opłacalne. Czasami właściciele sami nieświadomie wzmacniają to niepożądane u psów zachowanie. Jeśli właściciel zaczyna krzyczeć i biec w stronę psa, z jednej strony pies może uznać znalezione odchody za wyjątkowo cenne, jako że właściciel tak bardzo chce mu je odebrać, z drugiej strony może nauczyć się zwracania w ten sposób uwagi właściciela. Pamiętajmy więc o zachowaniu spokoju i wspólnych zabawach z psem. Jeśli w czasie spacerów będziemy wciągać psa we wspólne aktywności jak, np. szukanie zabawek czy aportowanie, nie tylko nie będzie miał tyle wolnego czasu, by przeszukiwać pobliskie krzaki, ale też nauczy się z nami lepiej współpracować i zwracać na nas większą uwagę również poza domem. Jeśli nasz pies zjada odchody, pomyślmy nad uzupełnieniem jego diety i skupmy się na szkoleniu, które zwiększy naszą kontrolę nad zachowaniem psa. ten problem ze swoim psem? Jak reagujecie w takich sytuacjach? Podzielcie się GajdaMonika Gajda – absolwetka studiów psychologicznych UJ. Pracowała w schronisku dla zwierząt, jest pettsiterką ( Ukończyła kurs trenera Alteri oraz Kurs Dyplomowy dla Behawiorystów Zwierzęch COAPE. Uczestniczy w seminariach o tematyce kynologicznej oraz prowadzi wykłady dla opiekunów zwierząt. Pracuje w COAPE Polska - instytucji kształcącej behawiorystów zwierzęcych i prowadzącej kursy o tematyce specjalista pisze o sobie:Świat zwierząt fascynuje mnie od czasów dzieciństwa. Mój pierwszy pies, owczarek niemiecki, pokazał mi jak zawiłe relacje łączą psy z ludźmi, jakie problemy komunikacyjne pojawiają się pomiędzy psem a człowiekiem. Uczęszczaliśmy razem na szkolenia prowadzone w tradycyjny sposób – PT, POI, POII, POIII (PT - pies towarzyszący, PO - pies obronny) – jednak porównując je teraz do szkolenia nowoczesnymi metodami mogę stwierdzić, że te drugie dają znacznie lepsze efekty, sprawiają, że nauka jest przyjemnością i wspierają tworzenie więzi między psem a właścicielem. Staram się cały czas pogłębiać swoją wiedzę na temat zachowania się i uczenia zwierząt. Za pomoc w nauce muszę podziękować przede wszystkim moim własnym psom: nieżyjącemu już Briksowi (owczarek niemiecki), Tinie (owczarek niemiecki), Dyziowi (kundelek, trafił do mnie przy okazji ewakuacji schroniska zagrożonego powodzią, spędził tam 4 lata), Bubie (kundelek, trafiła do mnie ze schroniska, gdzie przeżyła długie 2 lata) Dla Buby szczególne podziękowania za dzielne towarzyszenie mi w kursie trenerskim Alteri i celujące zdanie egzaminu;)
Takie skupienie uwagi można wykorzystać, jeśli przyczyną ciągnięcia na smyczy jest wystąpienie nieoczekiwanych bodźców (np. pojawienie się innego psa). W przypadku psów, które nie poddają się procedurom treningowym, (co zwykle oznacza, że nie możemy znaleźć właściwej;)), możemy zastosować obrożę uzdową (kantarek/halter).
Po pierwsze naucz malucha wsiadać do samochodu i siedzieć spokojnie w zaparkowanym samochodzie. Często powtarzaj szkolenie w formie krótkich sesji. Nagradzaj pieska spokojnymi pochwałami i etapem jest zachęcenie szczeniaka, aby wsiadł do samochodu, gdy silnik jest włączony. Ponownie używaj pochwał i szczenię będzie czuć się zadowolone i spokojne w aucie, zacznij zabierać je na krótkie przejażdżki. Każda kolejna powinna być nieco dłuższa od początek zadbaj o to, aby malec kojarzył samochód z przyjemnościami, na przykład wycieczką do regularne przerwy w podróży. Psy tak samo jak ludzie potrzebują „rozprostować kości” i skorzystać z toalety co parę ADAPTIL Junior, aby szczenię czuło się spokojniejsze również w szczenięta czują się bezpieczniej w klatce lub też przypiąć psa smyczą lub uprzężą, aby ograniczyć jego ruchy podczas jazdy. Umożliwi mu to siedzenie lub leżenie i zapobiegnie poruszaniu się po od tego, czy przewozisz szczenię w klatce, zapewnij mu wygodny koc i szczenięta mogą cierpieć na chorobę lokomocyjną. Spróbuj nie podawać malcowi pokarmu przez co najmniej 4 godziny przed wyjazdem (ale nie ograniczaj wody).Samochód powinien mieć dobrą wentylację. Nigdy nie zostawiaj psa samego w samochodzie w ciepłe dni.
. 409 596 113 406 528 410 231 246
co zrobic gdy pies je wlasne odchody
